We zijn weer thuis!

He, he, weer een beetje bijgekomen van de toch wel vermoeiende terugreis.
Ikzelf heb nog steeds last van de jetlag maar Richard, de bikkel, heeft nergens last van gehad. Tja..het zwakke geslacht he, zal ik maar zeggen.

Het begon eergisteren met na een hele goede nachtrust een uitgebreid ontbijt. We moesten goed eten want we hadden een hele dag en nacht voor de boeg!
Iets voor twaalf uitgecheckt en weemoedig de hoteldeur achter ons dichtgetrokken, met de toch wel zwaardere koffers. We kwamen door wat heen en weer gepak, aan ongeveer 23 kilo. Het toegestane gewicht.
Naar International Drive gereden. Nog wat winkels bekeken. Richting Orlando Airport kwamen we nog langs de Florida Mall waar we nog lekker rondgeneusd hebben en nog wat gedronken  hebben. De allerlaatste frappé!!
Het was eigenlijk ook zo tijd om naar het autoverhuur bedrijf te rijden en de auto in te leveren. Wat gaat dat allemaal gemakkelijk! Je zet de auto er neer en je kunt gewoon je spullen eruit halen en vertrekken. Thats all!
Meteen maar met de koffers naar het bagage inchecken gegaan. Dan waren we daar vanaf. Het verliep allemaal heel soepeltjes en om kwart over vier stonden we daar, helemaal klaar om te boarden. Maar ja, dat mocht pas om 17.50 uur. We kregen nu toch wel wat trek en hebben nog een laatste amerikaanse snack gehaald. Er was daar WIFI dus ben ik nog even gaan internetten en Richard is nog wat gaan rondlopen.

Toen het tijd was zijn we aan boord gegaan van het vliegtuig en toen begon de lange reis terug.
We vlogen met KLM terug. Het was allemaal goed verzorgd. Slapen lukte niet want er waren een paar Polen achter ons ontzettend aan het tetteren. Een man zat eigenlijk ergens anders maar die heeft wel twee uur in het gangpad bij die mensen gestaan en dus maar praten, wat wel hinderlijk was. Op een zeker ogenblik ben ik gaan staan en heb een beetje boos naar achteren gekeken. Dat heeft wel geholpen want even later ging de man naar zijn eigen plek en konden we een poging wagen om te slapen. Lukte niet echt maar ja, dat is denk ik normaal in een vliegtuig. Alhoewel, sommigen hadden daar absoluut geen moeite mee en snurkten er op los haha.
Wel hebben we nog een geinige film gezien: Knight and Day, met Tom Cruise en Cameron Diaz..Was een soort James Bond achtige film. Best wel grappig. Je had allemaal weer een eigen tv schermpje dus dat was wel handig. Je kon zelf kiezen wat je wilde kijken en toevallig kozen Richard en ik dezelfde film.
We hebben dit keer als maaltijd weer voor de "chicken" gekozen. Nu was het met rijst en niet met  aardappelpuree.
Een heerlijke brownie erbij als toetje. Ik heb zelfs nog het stuk van Richard opgegeten omdat hij geen chocola eet. Ja, ik weet heus wel waarom ik 5 kilo ben aangekomen hoor!

Toen we vertrokken uit Nederland was het regenachtig. Toen we terugkwamen ook. Maar gelukkig was het weer in Florida geweldig! Nogmaals, het was een hele mooie vakantie waar we met plezier aan terug kunnen denken.
We hebben zoveel gezien, dat we zelf het blog nog eens uitgebreid gaan nalezen, om het allemaal te gaan bevatten.
We willen iedereen bedanken die ons gevolgd hebben, en degenen die een reactie geplaatst hebben.
Vooral Ria, is een erg trouwe fan geweest haha. Als er een prijs te vergeven was had jij hem gekregen meid!

Ik ga jullie ook zeker volgen, Rick en Mandy, als jullie weer naar Florida vertrekken in November.

Tot het volgende blog maar weer!

Dicht bij ons hotel in Orlando

Aan alles komt een eind....

De laatste vette hap op het vliegveld...

De zonsondergang vanuit het vliegtuig

Verdiept in een boek en Richard kijkt uit het raampje..

DAG ALLEMAAL EN TOT ZIENS

Richard en Lenie

       

Kissimmee (4 oktober)

De laatste volle dag is voorbij.
We hebben niet veel gedaan vandaag. Na het ontbijt zijn we de International drive verder afgegaan en hebben een hele reeks winkeltjes bezocht. Op een zeker ogenblik hadden we het allemaal wel gezien.
We zijn ergens wat gaan eten en toen naar het hotel terug gereden.

Vanmiddag hebben we lekker bij de "Pool" gelegen en zijn een paar keer het water ingedoken.
Hier hebben we ons prima vermaakt en weer later in onze hotelkamer de koffers al vast ingepakt met alle dingen die we gekocht hebben. Ondertussen was het al 18.30 uur en begonnen we honger te krijgen.

Vanavond hebben we bij een mexicaan gegeten en dat was wel weer lekker!
Nu weer terug in het hotel. We hebben net nog de boardingpassen uitgeprint bij de lobby van het hotel.
Dus het inchecken is ook weer gedaan.
Dit is een superkort  verslag maar ik heb gewoon niet veel meer te vermelden.
Het volgende wat ik schrijf zal vanuit huis zijn en dan is dit blog en de vakantie ten einde.
Leuk dat iedereen heeft meegelezen en bedankt voor alle reacties.
Groetjes van Richard en Lenie

Kissimmee (3 oktober)

Gelukkig een ander hotel vandaag. Heel dichtbij het vorige hotel maar de kamer is veel ruimer én er is internet op de kamer. Toch wel veel makkelijker hoor.
Vanmorgen hebben we ons verslapen. Het ontbijt was van 6 uur tot 9 uur! Wel erg vroeg moet ik zeggen.
We waren van plan om tegen 7 uur de wekker te zetten,(telefoon van Richard) maar deze was uit omdat de batterij leeg was. Ik werd om 8.20 uur wakker. Heb Richard meteen aangestoten en we zijn rap de kleren ingegaan om toch nog gebruik te maken van het ontbijt.
Gisteravond waren ze heel vriendelijk in het hotel. De receptioniste was heel hartelijk en de eigenaar had ook nog even een praatje met ons gemaakt. Maar het meisje dat vanmorgen bij het ontbijt stond was super sjagerijnig ! Zeker met het verkeerde been uit bed gestapt. We hebben ons er niets van aangetrokken, hebben ons ontbijt genuttigd en zijn er weer vandoor gegaan.
We hebben rustig aan gedaan en hebben tegen half 11 uitgecheckt. Op weg gegaan naar International drive.
Daar aangekomen hebben we de auto bij een Touristinfo kantoor geparkeerd. Daar wat info opgehaald en een kaartje voor de trolley gekocht voor de hele dag. Dit kostte $4,- per persoon.
Maar we waren nog niet zo lang op weg toen mijn hoofdpijn weer op begon te spelen, die ik die avond ervoor ook al had en waarvoor ik al een aantal asperines had ingenomen. Nadat we bij een outlet hadden rondgekeken en ook nog bij een Fleamarket, werd ik erg misselijk en besloten we om het nieuwe hotel op te gaan zoeken en daar even uit te rusten.
In het hotel aangekomen konden we gelukkig meteen naar onze kamer die al gereed was.
Ik ben op bed gaan liggen, en heb nog wat tegen de hoofdpijn ingenomen.(tja, je moet toch wat).
Gelukkig knapte ik na een paar uur op. Ik heb me lekker gedouched en we zijn naar "Downtown Disney" gereden. Daar hebben we gegeten en heerlijk rondgelopen. Het weer was heerlijk. Dit is de laatste dagen toch een stuk beter dan een week geleden. Toen was het zo verschrikkelijk benauwd maar nu is het wel warm maar veel aangenamer.

We vonden het erg gezellig bij "Downtown Disney".We hebben nog zitten twijfelen of we morgen nog een park zouden gaan bezoeken. Maar we doen het niet. Wij zijn alletwee geen pretpark mensen. Ik vind het heel leuk om ergens in te gaan, maar ik word overal kotsmisselijk in. Richard houdt er al helemaal niet van.
En Epcot kan best heel leerzaam zijn en ecucatief maar eerlijk gezegd hebben we daar ook geen zin in. En "Mission to Mars"  lijkt me  hartstikke gaaf maar dan komt er weer dat verhaal van die misselijkheid om de hoek kijken. En aangezien we zo twijfelen en de entree niet mis is, hebben we besloten om niet te gaan.

Onze vakantie kan in ieder geval niet meer stuk! We hebben één dag slecht weer gehad en verder zonneschijn, strand, zee, dolfijnen, alligators en wat al niet meer!
Morgen nog een dagje winkelen, wat souvenirtjes halen en dan is de koek op. Het is snel gegaan en we hoeven eigenlijk voor ons gevoel nog niet naar huis maar ik mis de meiden wel en daarom vind ik het ook wel weer fijn om naar huis te gaan.
Maar het lijkt erop dat ik al afscheid aan het nemen ben haha. We hebben nog steeds: "One day to go!!!
Tot morgen..................

Bij de Daytona speedway experience

Nog even naar "the world's most famous beach"

even uitrusten na de zware wandeling door het zand...

Downtown Disney Marketplace

Helemaal van lego

ja... auto's he....

Maar deze is van mij!

Tot morgen....

Kissimmee via Daytona (2 oktober)

Vandaag een kort verslag aangezien we alleen maar Wifi hebben in de lobby van het restaurant.
Dus morgen zoeken we weer een ander hotel waar we weer lekker op de hotelkamer kunnen internetten.

Vanochtend na het ontbijt eerst naar Daytona gereden. Richard wilde heel graag naar de beroemde Daytona International Speedway.
Ik vond hier niet zoveel aan dus heeft hij me afgezet bij een grote Mall waar diverse zaken in gevestigd waren zoals Dollars, Macy's en J.C. Penny's. Daar heb ik me dus weer prima vermaakt!
Ook Richard vond het erg leuk bij het Speedway gebeuren. Hij heeft er een 3d IMAX film gezien over de Nascar races. Verder stonden er nog diverse Nascar auto's in het gebouw. Hij is ook nog meegeweest met een tour over de speedwaybaan binnen.
Ikzelf heb een horloge gekocht met 7 verschillende bandjes in allerlei kleuren zodat ik bij elke outfit een ander bandje om kan doen haha.
En nog een paar oorbellen. Later kwam Richard weer terug en zijn we samen de winkels gaan bekijken en hebben we nog wat gegeten.

Toen we weer buiten kwamen was het weer droog geworden want het had geregend. We zijn naar Daytona Beach gereden en hebben daar nog lekker even langs de zee gelopen, ook bij het stuk waar je met de auto's mag rijden. Hier waren allemaal mensen met kinderen die de auto pal achter zich konden parkeren en dan lekker het water in doken en lagen te zonnen op het strand.

Ondertussen was het al een uur of vier en zijn we weer de auto op gaan zoeken om naar ons hotel te rijden bij Kissimmee. We waren hier tegen 18.00 uur. Laat voor ons doen. Het is een leuk goedkoop hotel maar... er is dus geen Wifi op de hotelkamers. Daarom gaan we een ander hotel opzoeken. Dit is niet de enige reden. De hotelkamer is verder netjes maar erg klein.
Ik ga nu dit verslag afsluiten en plaats er vandaag geen foto's bij. We gaan nog even gauw een ander hotel zoeken via internet en zoeken dan onze kamer weer op.
Tot morgen , Richard en Lenie

Palm Coast ( 1 oktober)

En het is geworden: "Palmcoast". Precies tussen Daytona Beach en St. Augustine in.
Vanmorgen om 9.45 uur vertrokken vanuit Chrystal River en we waren tegen 12.45 uur hier in Palm Coast.
Maar eerst hebben we vanmorgen een superlarge ontbijt gehad bij "Dennie's". We hadden namelijk geen ontbijt bij het hotel maar "Dennie's" lag er vlak naast. We waren daar tegen 8.30 uur en het was er behoorlijk druk. We kregen de kaart voor het ontbijt maar het is allemaal zo veel! Richard wilde natuurlijk niet iets waar varkensvlees inzat, dus hij heeft scrambled eggs besteld,
toast, hashbrowns( dat is een soort van rösti) en pancakes met stroop. Ik had een soort van wentelteefjes met bananen, twee gebakken eieren en bacon. En een paar koppen met koffie. Als je er een paar slokken uit had dan kwamen ze alweer vragen of je er nog koffie bij wou. Het was erg lekker maar erg veel! O jee, wat zal de weegschaal aangeven! ;-(
Maar daar is dokter Frank weer goed voor bij thuiskomst.
Maar goed, doordat we zo goed ontbeten hadden hoefden we voorlopig niet aan eten te denken haha.

Vanuit Palm Coast zijn we nadat we hadden ingecheckt meteen doorgereden naar st. Augustine. Het oudste stadje van Amerika. Er was nog een hele oude school, een oude drugstore en nog een oud fort.
En ongetwijfeld nog wat meer oudere gebouwen. Er was ook een museum maar daar zijn we niet ingeweest.
Het was er heel gezellig, met oud aandoende winkeltjes. Maar het was ook ontzettend toeristisch opgezet. Ik vond het in ieder geval best wel leuk daar. Je kon er gezellig rondstruinen in allerhande souvernirs winkeltjes.

Ik heb er nog een paar flip-flops gekocht, oftewel teenslippers. Ik had er al eerder een paar gekocht maar op die dingen kan ik niet lopen! Ik krijg er ontzettend pijnlijke voeten van, zo erg dat ik dan haast niet meer kan lopen! Deze geven meer steun. Er zit een fatsoenlijk voetbed in. Helaas lijken ze wel een beetje heel erg op de slippers van het merk Crocks, waar Richard zo'n hekel aan heeft. Ik vind ze trouwens ook niet zo elegant haha. Maar ze lopen lekker en daar gaat het mij om.

We waren rond 17.30 uur weer in het hotel. Even lekker gedouched en toen naar "Cracker Barrel", hier naast de deur waar we heerlijk gegeten hebben: Kip met appels, een saus van appelcider, groene boontjes en een soort van puree van crumbled cornbread. En er zaten ook groenten doorheen. Het was in ieder geval erg lekker.
Toen we onze buiken weer vol hadden zijn we nog even naar het tankstation daarnaast gelopen en hebben wat water ingeslagen voor de laatste dagen.
En nu dus weer op onze kamer aan het uitbuiken.
We hebben natuurlijk wel weer een paar foto's gemaakt. Die ga ik nu plaatsen dus rest mij niets anders om te zeggen: "Oet Mor'n"!

Voordat we gaan ontbijten nog even chatten met Chantal en Sandra

Op weg naar Palm Coast, door het Ocala National Forest.

Dit was onderweg toen we even een "break" namen

Ook dit was hier te bewonderen

St. Augustine...

De oudste school...

ook oud!

Deze beestjes verkocht men, als ik het goed heb worden ze hermietes genoemd.

gewoon een mooi gezicht

dit is ook St. Augustine

Het fort "San Marco"

Even uitblazen met een lekker "frappé"

En dan roept weer de plicht: "Het blog bijhouden".

Tot morgen, met waarschijnlijk foto's van Daytona Beach.....

Crystal River/ Homosassa Springs (30 september)

Hier zijn we dan vanuit Crystal River. We zijn vanochtend hier naar toe gereden en hebben een motelkamer bij "Days Inn" geboekt. Ik had er eerst wat twijfels over maar het doet niets onder voor Best Western. De kamer is netjes, een "King" bed, tv, koelkast, magnetron, koffiezetapparaat, kortom, alles is weer aanwezig.
Nadat we ingecheckt hadden zijn we redelijk gauw al weer terug naar Homosassa Springs gereden naar het State Park.
Dit was een leuke belevenis. We gingen eerst met een boottocht, die ongeveer 20 minuten duurde, naar het park. Onderweg vertelde de "kapitein", het een en ander over het ontstaan van het park en wat de naam "Homosassa" betekende. Zoals ik het begreep zou het betekenen: Land van de pepers. Het is een indiaanse naam.
Toen we aankwamen bij het park konden we door een winkel, waar je eten kon krijgen, maar ook souvernirs kopen. Hier liep je doorheen en dan kwam je bij een deur waar iemand stond om je kaartje te controleren. Wij hadden een stempel omdat we bij het visiterscentrum van het "Statepark", al een kaartje hadden gekocht.
Er volgend paden, net als in een dierentuin en overal stonden wegwijzers welke dieren zich waar bevonden.
Het Manatees Programma zou met een half uur beginnen dus hadden we nog even de tijd om verder rond te kijken. We hebben "Deers" gezien, Wolven, De Florida Panther, Beren, Krokodillen, Lu, het Nijlpaard dat zijn 50e verjaardag vierde, Flamingo´s, Gieren en natuurlijk de Manatees!

Er zijn pakweg 300 vrijwilligers die er mede zorg voor dragen dat er voor de dieren gezorgd wordt en mensen worden vervoerd en wegwijs worden gemaakt over het hoe en waarom.
Zoals we het een beetje konden bekijken waren er toch heel wat vrijwilligers van gepensioneerde leeftijd. De kapitein van onze boot was nogal hoesterig en kort van adem. Maar toch heeft ie ons goed vermaakt met zijn verhaal.
Ook later, bij het Manatees Programma, was het weer een oudere heer die heel leuk vertelde over de Manatees. Hij voerde ondertussen een paar kroppen met sla aan de Manatees en vertelde zijn verhaal. Later, toen hij uitverteld was, heeft hij ons gewezen waar we moesten zijn om alle 7 manatees te zien omdat die nu echt eten kregen en dat ze daar zeker allemaal te vinden waren.
Eigenlijk zijn het geen mooie beesten maar toch zijn ze leuk om te zien. Heel groot en log, dat wel.

Je moet het park eigenlijk zien als een kleine dierentuin. Wel mooi aangelegd en het is toch mooi dat men de gewonde of onderkoelde manatees opvangt en ze zo goed verzorgd. En dat er zoveel vrijwilligers zijn die zo begaan zijn met al deze dieren. Ik neem mijn petje er voor af hoor!

Verder zijn we net naar de `Pizzahut` geweest. We wilden allebei een `large`pizza bestellen maar de serveerster raadde ons dit af, omdat dit veel te veel was voor ons. Ze opperde dat we er gewoon één namen met zijn tweeén. We konden allebei zeggen wat we erop wilden en zo kreeg ieder een helft met wat ie lekker vond! Jongens, wat een grote pizza, en wat lekker!
Ik was blij dat we er maar eentje besteld hadden hoor maar het was zalig!
Helemaal volgegeten zijn we nu weer terug in onze kamer. We gaan zo eens bekijken waar we morgen naar toe zullen gaan. Jullie zullen morgen te weten komen wat het geworden is.
Tot dan.......

De boottocht naar het park

alligators.... again!

De 50 jarige `Lu`

één van de wolven

Prachtige flamingo´s

Recht in de lens

De manatees, helaas niet zo duidelijk te zien op de foto´s

Tja... ik kon er niet onderuit om Richard´s één na grote liefde te laten zien!

Moet ie deze vakantie ook niet weer zeuren!!